Սուպերնախարարների կառավարություն

Ես չգիտեմ՝ քաղաքական ինչ դիմագծով կամ տնտեսական ինչպիսի ցուցանիշներով Հովիկ Աբրահամյանի կառավարությունը կմնա պատմության մեջ: Թերևս առանձնապես հիշատակելի բան չլինի, որ ասոցացվի այս կառավարության հետ: Բայց մի հարցում այս կառավարությունը նախորդներից տարբերվում է. նրանում սուպերնախարարների պակաս չի զգացվում: Երեկ Արմեն Երիցյանը նշանակվեց արտակարգ իրավիճակների ու տարածքային կառավարման նախարար՝ համալրելով կառավարության սուպերնախարարների շարքը: Երիցյանը համարվում է նախագահ Սերժ Սարգսյանին հավատարիմ կադր ու բոլոր կարգավիճակներում հավատարիմ է եղել նրա քաղաքականությանը: Նույնիսկ տարիներ առաջ նա «գործուղվեց» ՕԵԿ՝ բացառապես նախագահի հանձնարարությամբ ու գիտությամբ, ու այդ կուսակցությունից դուրս եկավ նրա` կոալիցիայից հեռանալուց հետո: Երիցյանին հետ չպահեց նույնիսկ այն հանգամանքը, որ նա տարիներ շարունակ եղել է ՕԵԿ նախագահ Արթուր Բաղդասարյանի ընկերը: Երիցյանի նշանակումից օրեր առաջ կառավարությունում հայտնվել է նոր սուպերնախարար՝ Վաչե Գաբրիելյանը, ով միջազգային տնտեսական ինտեգրման ու բարեփոխումների նախարար է, համատեղության կարգով՝ փոխվարչապետ: Այս նշանակումն ընդհանրապես վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի կառավարության քաղաքականության ֆիասկոյի հրապարակային ամրագրումն էր, որովհետև Գաբրիելյանը համարվում է նախկին վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի մերձավոր շրջապատի ներկայացուցիչ: Աբրահամյանի կառավարության ձևավորման հենց առաջին օրից՝ «այլընտրանքային վարչապետի»՝ հարկային ու մաքսային լիազորություններով օժտված ֆինանսների նախարարի պաշտոնը զբաղեցրել է Գագիկ Խաչատրյանը, ով, ըստ հավաստի աղբյուրների, լարված հարաբերությունների մեջ է գործող վարչապետի հետ և ուղղակի հաշվետու է հանրապետության նախագահին: Էլ չենք խոսում ուժային բլոկի պատասխանատուների՝ պաշտպանության նախարարի, ԱԱԾ տնօրենի ու ոստիկանապետի մասին, ովքեր նույնիսկ սահմանադրության ուժով ենթակա են հանրապետության նախագահին: Ավելին, մամուլում ամիսներ առաջ տեղեկություն հայտնվեց, որ վարչապետության արշալույսին Աբրահամյանն անհաջող փորձ է արել՝ Վլադիմիր Գասպարյանին պաշտոնից ազատելու ուղղությամբ: Այնքան էլ հստակ չէ՝ կառավարության գործունեության որ ուղղության հարցում է վարչապետը լիակատար ազատ, սակայն նա պատասխանատվություն է կրում ամբողջ կաբինետի գործունեության համար: Աբրահամյանի վարչապետությունը մի տեսակ ինքնանպատակության է վերածվում, թեև Հայաստանում դա օրիգինալ երևույթ չէ, որովհետև վարչապետները հաճախ են հայտնվել «քավության նոխազի» դերում:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• Փաշինյանի փաստազուրկ պնդումները
• Փաշինյանը Հայաստանը դնում է թուրք- ադրբեջանական աքցանի մեջ
• Փաշինյանը «փա՞յ» ունի...
• Սրբազանի հարցազրույցի մասին
• «Քաղաքական անասնագողություն»՝ Գյումրիու՞մ...
• Վտանգավոր առաջարկություն
• Փաշինյանը միտումնավոր է զոհաբերել Արցախը
• Գյումրին կունենա ամենաանկայուն ու կարճ քաղաքային իշխանությունը
• Փաշինյանի «Իրական Հայաստանը» դեկորատիվ պետության վերածված ադրբեջանական ենթապետությունն է
• Փաշինյանի և ՔՊ-ի դեմքով Հայաստանում վերականգնվել է հին համակարգը
• ՈՒիթքոֆի ուշագրավ հայտարարությունը
• ՈՒղերձ
• Հայաստանը կանգնած է կապիտուլյացիայի շեմին
• Հացադուլը լավ տարբերակ չէ
• Հեղափոխական մոլագարները, որպես կանոն, խեղված պատկերացումներ են ունենում դաշնակցային հարաբերությունների մասին
• Փաշինյանի «բանակը»
• Փաշինյանի «լավատեսության» խաբկանքը
• Փաշինյանի ուրացման հետևանք
• Ինչպես միշտ, մեր «շուստրին» սխալ է հաշվել
• Զելենսկին հեռանալու տարբերակը չբացառեց. դա ավելի արժանապատիվ է, քան զոհաբերվելը

Մեկնաբանություններ